Is openbaar gebed bijbels?

Antwoord



Openbaar gebed is een kwestie waar veel christenen mee worstelen. Aangezien bekend is dat veel gelovigen in de Bijbel in het openbaar bidden, zoals Jezus zelf deed, is er niets mis met openbaar gebed. Veel oudtestamentische leiders baden in het openbaar voor de natie. Salomo bad in het bijzijn van de hele natie voor hen en voor zichzelf. Er is niets dat erop wijst dat dit gebed niet aanvaardbaar was voor de Heer (1 Koningen 8:22-23). Na de terugkeer van de Israëlieten uit de Babylonische ballingschap, was Ezra zo overweldigd door de wetenschap dat de Israëlieten de aanbidding van de ware God hadden verlaten, dat hij bad en bitter weende voor het huis van de Heer. Zijn gebed was zo vurig dat het een zeer grote vergadering van mannen, vrouwen en kinderen ertoe bracht om met hem samen te komen en bitter te huilen (Ezra 10:1).



De voorbeelden van Hanna en Daniël illustreren echter dat het mogelijk is om verkeerd begrepen of zelfs vervolgd te worden omdat je in het openbaar bidt. Zoals bij alle gebeden, moet openbaar gebed worden opgezonden met de juiste houding en motief. Uit verschillende schriftuurlijke voorbeelden komt een duidelijk beeld van acceptabel en God-eerzaam openbaar gebed.





Hanna, de moeder van de profeet Samuël, was jarenlang kinderloos en verdroeg de schaamte en vervolging die kinderloosheid in bijbelse tijden voor vrouwen bracht (1 Samuël 1:1-6). Ze ging regelmatig naar de tabernakel om God te smeken haar een kind te geven, vurig biddend uit grote angst en verdriet. Haar gebed was zo oprecht dat Eli, de priester, haar als dronken zag (1 Samuël 1:10-16).



Hier is een voorbeeld van een verkeerd geïnterpreteerd openbaar gebed. Hanna's gebed was rechtschapen en haar hart was op de juiste plaats. Ze probeerde niet de aandacht op zichzelf te vestigen, maar was gewoon radeloos en overweldigd door de noodzaak om te bidden. Eli dacht dat ze dronken was, maar dat was zijn fout, niet haar zonde.



Daniëls openbare gebed was voor zijn vijanden een gelegenheid om hem te vervolgen en te proberen hem te laten doden. Daniël blonk uit in zijn taken als een van de bestuurders onder koning Darius in een zodanige mate dat de koning overwoog hem tot hoofd van het hele koninkrijk te maken (Daniël 6:1-3). Dit maakte de andere bestuurders woedend en ze zochten naar een manier om Daniël in diskrediet te brengen of te vernietigen. Ze moedigden Darius aan om een ​​decreet uit te vaardigen dat zijn onderdanen verbiedt om de komende dertig dagen tot iemand anders dan de koning te bidden. De straf voor ongehoorzaamheid was om in een leeuwenkuil te worden gegooid. Daniël bleef echter zo openlijk tot God bidden dat hij gezien kon worden door zijn slaapkamerraam terwijl hij dat deed. Daniël bad op een manier die niet alleen zichtbaar was voor anderen, maar hem ook blootstelde aan zijn vijanden. Hij wist echter duidelijk dat God geëerd werd door zijn gebed, dus hij gaf zijn gewoonte niet op. Hij plaatste de meningen en zelfs de bedreigingen van mensen niet boven zijn verlangen om de Heer te gehoorzamen.



In Mattheüs 6:5-7 geeft Jezus twee manieren om ervoor te zorgen dat onze gebeden rechtvaardig zijn. Ten eerste mogen gebeden niet bedoeld zijn om door anderen als rechtvaardig of spiritueel gezien te worden. Ten tweede moeten gebeden authentiek zijn, vanuit het hart, en niet alleen ijdele herhalingen of lege zinnen. Maar als we het vergelijken met andere Schriftgedeelten die laten zien dat mensen in het openbaar bidden, weten we dat dit geen aansporing is om altijd alleen te bidden. Het gaat erom de zonde te vermijden. Degenen die worstelen met het verlangen om als rechtvaardig gezien te worden en die die verleiding opmerken tijdens het openbare gebed, zouden er goed aan doen gehoor te geven aan het voorschrift van Jezus om alleen te gaan en alleen te bidden tot de Vader die in het geheim zal belonen. Jezus wist dat het de wens van de Farizeeën was om door mensen als rechtvaardig gezien te worden, niet echt om met God te praten. Deze uitspraak over gebed was bedoeld om te veroordelen en is leerzaam voor alle christenen, maar het betekent niet dat al het gebed geheim moet zijn.

Openbaar gebed moet God eren, onzelfzuchtig zijn en gebaseerd zijn op een oprecht verlangen om tot God te spreken en niet tot mensen. Als we in het openbaar kunnen bidden zonder deze principes te schenden, doen we er goed aan in het openbaar te bidden. Als ons geweten het echter verbiedt, is er niets minder effectief aan een gebed in het geheim.