Wat zegt de Bijbel over zingen?

Antwoord



Chanten is ritmisch spreken of zingen, in woorden of klanken. Er is een grote verscheidenheid aan verschillende soorten gezangen, van eenvoudige gezangen van twee noten tot eenvoudige melodieën, tot complexe melodieën en harmonieën. Er zijn gezangen die als een vorm van spraak worden beschouwd en andere die als muziek worden beschouwd. Chanten wordt beschouwd als een van de eerste vormen van wat nu westerse muziek is. Strijdkreten, het geschreeuw van demonstranten en zelfs de oproepen van sportfans kunnen als gezang worden beschouwd.



Er staat niets in de Bijbel dat zegt: hoe we moeten zingen, technisch gesproken. Al zingend of zingend vertelt de Bijbel ons dat we een vreugdevol geluid moeten maken tot de Heer (Psalm 95:1-2). De vraag of een christen moet chanten is daarom vooral een kwestie van motief. We weten dat de Bijbel psalmen, hymnen en geestelijke liederen gebiedt, dus deze worden vergoelijkt als een vorm van aanbidding (Efeziërs 5:19; Kolossenzen 3:16). We weten ook dat er liederen zijn die God onwelgevallig zijn. Toen Israël zich in hun hart van God had afgekeerd, zei Hij dat Hij niet langer zou luisteren naar de melodie van hun harpen of het geluid van hun ijdele liederen (Amos 5:23; 6:5). Het wegnemen van het vermogen om muziek te maken was soms een teken van oordeel over Israël en andere naties (Amos 8:3, 10; Ezechiël 26:13). Muziek zelf, of ze nu begeleid wordt door instrumentatie of gewoon gezongen wordt met de stem, is niet slecht. Maar wanneer een lied uit het verkeerde motief aan God wordt gegeven - of gericht is op een afgod - is het slecht. We kunnen hetzelfde zeggen van zingen.





Chant en zang kunnen, net als gebed, worden uitgevoerd met een verkeerd motief. Het is bijvoorbeeld verkeerd om te chanten om God te sussen door ijdele herhalingen of lege zinnen. Chanten om een ​​trance-achtige toestand op te wekken is verkeerd. Chanten om de goedkeuring van mannen te krijgen of om rechtvaardig te lijken is verkeerd (Matteüs 6:5, 7). God noemt dat soort gedrag hypocriet. Aan de andere kant kan een gezang of lied, zoals gebed, om de juiste redenen worden gegeven: om God te aanbidden, om dank en afhankelijkheid van Hem te uiten, en om Hem te smeken. Als een gebed uit een dankbaar, afhankelijk hart komt, is het een prachtige uiting van aanbidding. De biddende hymne Jesus, the Very Thought of Thee, die in veel evangelische hymnalen te vinden is, werd oorspronkelijk in het Latijn geschreven en wordt in sommige kerken nog steeds als gezang gebruikt. Of het gebed nu wordt gezongen, uitgesproken of gezongen, er verandert niets wezenlijks.



Een andere overweging is: wat wordt gezongen. Chanten is gebruikelijk in yoga, boeddhisme en Indiaanse aanbiddingsrituelen. Natuurlijk zijn de woorden en de motieven voor het chanten in heidense religies onbijbels. Het chanten dat wordt gebruikt om de menselijke ziel met boze geesten te verbinden, is schadelijk. Wanneer iemands motief is om te bidden tot of een verzoekschrift te richten aan een afgod of demonische geest, en chanten is de methode die wordt gebruikt om die verbinding te maken, dan is dat soort chanten slecht. Gezangen of mantra's die worden gesproken of gezongen om de geest te openen voor ongedefinieerde spirituele invloeden zijn ook gevaarlijk.



Chanten in een kerkelijke setting wordt meestal geassocieerd met het katholicisme, maar andere liturgische tradities zoals het lutheranisme maken ook gebruik van chanten. Sommige gezangen, zoals Asperges , zijn gebaseerd op de Schrift en zijn bij uitstek bijbels. Andere gezangen, zoals ave Maria en Hallo Regina , zijn niets meer dan gebeden tot Maria en zijn daarom onbijbels.



Concluderend, chanten, als een vorm van expressie, is op zich niet slecht. Een gezang is als een lied of een gebed. Of het goed of fout is, hangt af van het doel van het gezang, het onderwerp van het gezang en het motief van de geest, het hart en de stem die het gezang voortbrengt.