Wat zegt de Bijbel over predestinatie versus vrije wil?

Wat zegt de Bijbel over predestinatie versus vrije wil? Antwoord



Bij het bespreken van predestinatie versus vrije wil, geven veel mensen zo sterk de voorkeur aan de ene kant dat ze vrijwel de mogelijkheid verwerpen dat de andere ook maar een zweem van waarheid heeft. Zij die sterk de nadruk leggen op de soevereiniteit van God bij het voorbestemmen wie gered zullen worden, nemen soms een standpunt in dat op fatalisme lijkt. Degenen die de vrije wil van de mensheid benadrukken, komen dicht bij het ontkennen van de soevereiniteit van God. Als de termen echter bijbels worden begrepen, zou de discussie geen predestinatie moeten zijn tegen vrije wil, maar eerder predestinatie en niet geheel vrije wil.



Passages zoals Romeinen 8:29-30 en Efeziërs 1:5-11 leren expliciet dat God sommigen voorbestemd tot redding. Het woord dat vertaald is met predestien betekent de bestemming ervoor bepalen. Er is geen ontkomen aan het feit dat God vooraf bepaalt wie gered zal worden. Op welke basis God voorbestemt wie gered zullen worden, kan worden besproken, maar predestinatie zelf is absoluut een bijbelse leer. Talloze andere passages in het Nieuwe Testament verwijzen ook naar het uitverkoren of uitverkoren zijn van gelovigen tot redding (Matteüs 24:22, 31; Marcus 13:20, 27; Romeinen 8:33; 9:11; 11:5-7, 28; Efeziërs 1 :11; Kolossenzen 3:12; 1 Tessalonicenzen 1:4; 1 Timoteüs 5:21; 2 Timoteüs 2:10; Titus 1:1; 1 Petrus 1:1–2; 2:9; 2 Petrus 1:10).





Een volledig vrije wil zou het vermogen zijn om keuzes te maken zonder enige externe dwang of dwang. Er is niets in de Bijbel dat leert dat mensen dit soort vrije wil hebben - alleen God is volkomen vrij van alle dwang. Een moeilijkheid bij de bespreking van predestinatie versus vrije wil is het algemene begrip van: vrije wil de absolute vrijheid zijn om alles te doen wat we willen. Dit is niet hoe de Bijbel de vrije wil presenteert, en evenmin komt het overeen met de werkelijkheid. Onze vrijheid wordt altijd beperkt door onze omstandigheden en onze natuur: we zijn bijvoorbeeld beperkt in onze vrijheid om te vliegen omdat we van nature geen vogels zijn; en we zijn onderworpen aan natuurkundige wetten zoals zwaartekracht en aerodynamica. De Bijbel leert dat we zonder Christus dood zijn in onze overtredingen en zonden (Efeziërs 2:1). Als we geestelijk dood zijn, heeft dat zeker invloed op onze besluitvorming. Johannes 6:44 zegt dat, tenzij God trekt, niemand tot Christus kan komen voor redding. Als de beslissing om al dan niet op Christus te vertrouwen onmogelijk is zonder Gods tussenkomst, dan is onze wil niet helemaal vrij.



We hebben een vrije wil in de zin dat we morele keuzes kunnen maken. Onze besluitvorming wordt echter door tal van factoren beïnvloed: bijv. onze zondige natuur, onze opvoeding, ons intellect, onze training/opleiding, onze biologie, onze psychologie, enz. Dus nee, mensen hebben niet echt een vrije wil , zoals in de volksmond gedefinieerd. We hebben een testament. We kunnen beslissingen nemen. Bijbels gezien hebben we de verantwoordelijkheid om te reageren op wat God ons heeft geopenbaard, inclusief Zijn oproep om het evangelie te geloven (Johannes 1:12; 3:16; Handelingen 16:31; Romeinen 10:9-10; Openbaring 22:17 ). Maar nogmaals, onze wil is niet echt vrij omdat we beperkingen hebben die onze beslissingen vormgeven.



Predestinatie is een expliciet bijbelse doctrine. Vrije wil wordt niet rechtstreeks in de Schrift onderwezen. Als de kwestie predestinatie versus vrije wil is, wint predestinatie beslissend, bijbels gesproken. Als de kwestie predestinatie versus wil of predestinatie versus verantwoordelijkheid is, is dat moeilijker. God is soeverein over alles, ook over wie gered wordt. Tegelijkertijd zijn we oprecht verantwoordelijk voor onze beslissingen met betrekking tot redding. In de Bijbel roept God ons herhaaldelijk op om onze wil uit te oefenen en op Christus te vertrouwen voor redding, en we moeten gehoorzaamheid aan die geboden nastreven, ongeacht hoe goed we predestinatie wel of niet begrijpen.





Top