Wat betekent het dat God niet de auteur van verwarring is?

Wat betekent het dat God niet de auteur van verwarring is? Antwoord



Want God is niet de auteur van verwarring maar van vrede (1 Korintiërs 14:33, NBV). De context van 1 Korintiërs 14 behandelt enkele problemen die de Korintiërs hadden met betrekking tot het spreken in tongen en profeteren tijdens het samenkomen van gelovigen voor aanbidding, gebed en onderwijs - wat we tegenwoordig de kerkdienst zouden noemen. Het liep uit de hand in Korinthe. Toen de kerk samenkwam, spraken mensen in tongen zonder dat iemand uitlegde, en meer dan één persoon profeteerde tegelijkertijd. Pandemonium en chaos waren het gevolg.



Paulus zegt dat dit gebabbel - deze verwarring - niet juist of heilzaam is in de kerk, en hij geeft enkele praktische levensvoorbeelden: zelfs in het geval van levenloze dingen die geluid maken, zoals de pijp of harp, hoe zal iemand weten welke melodie wordt gespeeld, tenzij er een onderscheid in de noten is? Nogmaals, als de bazuin geen duidelijke roep weergeeft, wie zal zich dan klaarmaken voor de strijd? Hoe zal iemand weten wat je zegt, tenzij je begrijpelijke woorden met je tong spreekt? (1 Korintiërs 14:7-9).





Dan doet Paulus de toepassing: Dus als de hele kerk samenkomt en iedereen in tongen spreekt, en er komen vragenstellers of ongelovigen, zullen ze dan niet zeggen dat je gek bent? (vers 23). Of, zoals de NLT het stelt, Als ongelovigen. . . als je iedereen in een onbekende taal hoort praten, zullen ze denken dat je gek bent. God is niet de auteur van zulke verwarring.



Om de orde te bewaren, als een persoon in tongen spreekt als onderdeel van een kerkdienst, moet er een tolk aanwezig zijn om voor alle anderen te vertalen. Als er niemand is om uit te leggen, dan moet degene die in tongen spreekt zich onthouden van spreken. Zelfs als er een tolk is, mogen er tijdens de dienst niet meer dan twee of drie in tongen spreken (verzen 27-28). Als iemand een profetie te vertellen heeft, kan er maar één tegelijk spreken en, nogmaals, maximaal twee of drie tijdens de dienst, terwijl anderen (misschien de leiders) evalueren wat er is gezegd (verzen 29-32). Alles moet gedaan worden zodat de kerk kan worden opgebouwd (vers 26).



Paulus vat zijn bezwaar tegen de chaotische diensten van de Korinthiërs samen door te zeggen: God is niet de auteur van verwarring, maar van vrede (NBG). Dit wordt ook vertaald: God is geen God van wanorde maar van vrede (NIV) en God is geen God van verwarring maar van vrede (NASB, ESV). De kerkdiensten in Korinthe waren verward, chaotisch en onbegrijpelijk, en ze gaven de Heilige Geest de schuld! Volgens hen bewoog de Geest zich op zo'n manier dat ze zich moesten uitdrukken in tongen en profetieën, en er waren geen grenzen aan wie wat zei of wanneer. Paulus zegt dat deze verwarring in strijd is met het karakter van God. Gods karakter is niet verward, chaotisch of wanordelijk. Verwarring en chaos drukken niet uit wie Hij is en zijn niet kenmerkend voor het werk van de Heilige Geest in de kerk.



In de laatste vermaning van Paulus in het hoofdstuk staat een pleidooi voor evenwicht: Dus, mijn broeders, verlang oprecht om te profeteren en verbied het spreken in tongen niet. Maar alle dingen moeten fatsoenlijk en in orde worden gedaan (1 Korintiërs 14:39-40).

Veel Pinkster- en Charismatische kerken hebben tegenwoordig een hoge tolerantie voor chaos en verwarring in hun diensten, en ze kunnen het gezeur zelfs zien als bewijs van het werk van de Heilige Geest onder hen. Maar Gods Woord is duidelijk: God is niet de auteur van verwarring.



Top