Wat is het belang van de splitsing van de Rode Zee?

Wat is het belang van de splitsing van de Rode Zee? Antwoord



Het belang van het splijten van de Rode Zee is dat deze ene gebeurtenis de laatste handeling is in Gods bevrijding van Zijn volk uit de slavernij in Egypte. De uittocht uit Egypte en het splijten van de Rode Zee is de grootste reddingsactie in het Oude Testament, en er wordt voortdurend aan herinnerd om Gods reddende kracht te vertegenwoordigen. De gebeurtenissen van de exodus, inclusief het scheiden en oversteken van de Rode Zee, worden vereeuwigd in de Psalmen terwijl Israël Gods reddende werken in hun aanbidding in herinnering brengt (bijv. Psalm 66:6; 78:13; 106:9; 136: 13).



God profeteerde aan Abraham dat zijn nakomelingen 400 jaar lang slaven zouden worden in een vreemde natie, maar God beloofde hen te bevrijden: Maar Ik zal een oordeel vellen over de natie die zij dienen, en daarna zullen zij naar buiten komen met grote bezittingen (Genesis 15: 14). De profetie kwam in vervulling toen, vele jaren na de dood van Jozef, een farao aan de macht kwam in Egypte die het volk van Israël teisterde en tot slaaf maakte (Exodus 1:8-11). Pas na de geboorte van Mozes lazen we dat God de kreten van Zijn volk hoorde en zich voorbereidde om hen te bevrijden (Exodus 2:23-25).





De rest van het verhaal is bekend. Mozes kreeg van God de opdracht om de verlosser van Zijn volk te zijn. Hij ging voor Farao en verzocht de mensen te laten gaan, zodat ze de Heer kunnen aanbidden. Farao weigerde (hij verhardde zijn hart) en begon het volk van Israël nog meer te onderdrukken. Toen begon de cyclus van de tien plagen. Mozes verzocht Farao om zijn volk vrij te laten, Farao weigerde, God zond een plaag, Farao bekeerde zich en God verwijderde de plaag. Na de laatste plaag (de dood van de eerstgeborene), stemde Farao er uiteindelijk mee in om de kinderen van Israël te laten gaan. Maar toen veranderde hij van gedachten en joeg ze met zijn leger achterna. Dat was het moment waarop het grote toneel van verlossing plaatsvond toen God de Rode Zee spleet, waardoor de kinderen van Israël veilig konden passeren, maar Farao en zijn leger onder de zee verdrinken.



Nu kunnen we in de verleiding komen te denken dat dit een prachtig verhaal is van Gods wonderbaarlijke reddende kracht die wordt tentoongesteld, en het daarbij te laten. We zouden echter het grotere geheel missen in het verhaal van de verlossing. Het Oude Testament baant de weg voor het Nieuwe Testament, en al Gods beloften vinden hun ja en amen in Christus (2 Korintiërs 1:20). De uittocht uit Egypte, hoewel een echte, historische gebeurtenis, is een voorbode van het verlossende werk van Christus voor Zijn volk. Wat God door middel van Mozes deed, was fysieke redding uit fysieke slavernij te verschaffen. Wat God door Christus doet, is geestelijke verlossing verschaffen uit geestelijke slavernij. Onze slavernij is echter niet zoals die van de Israëlieten in Egypte. De Israëlieten waren slaven in Egypte, maar we zijn allemaal slaven van de zonde. Zoals Jezus tegen de Farizeeën zei: Voorwaar, ik zeg jullie: iedereen die zonde begaat, is een slaaf van de zonde. Dus als de Zoon je vrijmaakt, zul je inderdaad vrij zijn (Johannes 8:34, 36).



De doortocht door de Rode Zee wordt gebruikt als een symbool van de identificatie van de gelovige met de dood, begrafenis en opstanding van Jezus Christus. De apostel Paulus zegt: Want ik wil dat u weet, broeders, dat onze vaderen allemaal onder de wolk waren en allemaal door de zee gingen, en dat ze allemaal in Mozes werden gedoopt in de wolk en in de zee, en dat ze allemaal dezelfde geestelijke voedsel, en allen dronken dezelfde geestelijke drank. Want zij dronken van de geestelijke Rots die hen volgde, en de Rots was Christus (1 Korintiërs 10:1-4). Paulus geeft de uittocht uit Egypte een christologische lezing; hij legt de verbinding tussen de uittocht uit Egypte en de redding in Christus. Merk op hoe Paulus zegt dat allen in Mozes werden gedoopt. Zoals de Israëlieten in Mozes werden gedoopt, zo worden ook christenen in Christus gedoopt: Wij zijn daarom met hem begraven door de doop in de dood, opdat ook wij, zoals Christus uit de dood is opgewekt door de heerlijkheid van de Vader, wandelen in nieuwheid des levens (Romeinen 6:4).



Dus het splijten van de Rode Zee maakte niet alleen Gods verlossing van Zijn volk uit de slavernij in Egypte definitief, maar het was ook een voorbode van de grotere geestelijke realiteit van Gods verlossing van Zijn volk van slavernij aan de zonde door het werk van Christus.



Top